โรคฝีดาษลิง เกิดจากเชื้อไวรัสกลุ่ม "Poxviridae" โรคนี้พบมากในประเทศแถบแอฟริกากลางและแอฟริกาตะวันตก ได้แก่ แคเมอรูน สาธารณรัฐแอฟริกากลาง คองโก กาบอง ไลบีเรีย ไนจีเรีย และเซียร์ราลีโอน
การติดโรค
ติดโรคจากการสัมผัสโดยตรงกับเลือด สารคัดหลั่ง หรือ ตุ่มหนองของสัตว์ที่ติดเชื้อ หรือ ถูกสัตว์ที่มีเชื้อกัดข่วน การประกอบอาหารจากเนื้อสัตว์ป่า หรือ กินเนื้อสัตว์ที่ปรุงสุกไม่เพียงพอ หรือ อาจติดทางอ้อมจากการสัมผัสที่นอนของสัตว์ป่วย เมื่อคนรับเชื้อเข้าสู่ร่างกายจะมีระยะฟักตัว ประมาณ 7-14 วัน อาจนานถึง 21 วัน
อาการ
- เริ่มแรกจะมีไข้ ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดหลัง ต่อมน้ำเหลืองโต หนาวสั่น อ่อนเพลีย
- จากนั้นจะมีผื่นขึ้นบริเวณแขน ขา ผื่นจะกลายเป็นตุ่มหนอง
- ในระยะสุดท้ายตุ่มหนองจะตกสะเก็ด อาการป่วยจะประมาณ 2-4 สัปดาห์
ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะหายจากโรคได้เอง
การป้องกันควบคุมโรค
1. หลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับเลือด สารคัดหลั่ง หรือตุ่มหนอง ของสัตว์ที่ติดเชื้อหรือสัตว์ป่า
2. ไม่นำสัตว์ป่ามาเลี้ยง หรือนำเข้าสัตว์จากต่างประเทศ โดยไม่มีการคัดกรองโรค
3. หลีกเลี่ยงการกินเนื้อสัตว์ที่ปรุงสุกไม่เพียงพอ
4. หมั่นล้างมือบ่อยๆ ด้วยสบู่ และน้ำ หรือเจลแอลกอฮอล์ เมื่อสัมผัสกับสัตว์หรือคนที่ติดเชื้อ หรือเดินทางเข้าไปในป่า
5. กรณีมีการเดินทางกลับจากประเทศที่เป็นเขตติดโรค ต้องทำการคัดกรอง และเฝ้าระวังอาการจนครบ 21 วัน หากมีอาการเจ็บป่วยให้รีบไปพบแพทย์ทันที และทำการแยกกักตัว
ข้อมูลจาก
กองโรคติดต่อทั่วไป กรมควบคุมโรค (วันที่ 20 พฤษภาคม 2565) และ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่